ورزش

بیان مسئله

ورزش و فعالیتهای بدنی، به عنوان یک پدیدة اجتماعی در خور بررسی و تامل، و جایگاه برجسته ای در دو سطح محلی و جهانی بدست آورده است. هیاتها، نهادها، جمعیتها، انجمنها، اتحادیه ها و کمیته هایی که به موضوع ورزش می پردازند و در راستای حمایت از فعالیتهای روزشی، چه در سطح محلی و چه در سطح مرسعی، کار و تلاش می کنند، خود جلوه ها و مظاهری از این جایگاه هستند.

در صد سال گذشته، بر اثر شماری از شرایط اقتصادی – اجتماعی و در پی دگرگونیهای فرهنگی – اجتماعی ژرفی که در خلال این دوره پدید آمد، توجه آشکاری به ورزش نشان داده شد و با احیای بازیهای المپیک و برپای نخستین دور جدید المپیک در سال 1896، ورزش عملاً به اریکة قدرت نشست. شاید موفقیت چشمیگر و پیشرفت قابل ملاحظه ای که در برپایی این دوره ها به دست آمد، از عوامل عمومی بود که توجه به ورزش را در تمام سطوح برانگیخت و آنچه به یاری این رویکرد درآمد، نقش مهمی است که رسانه های گورهی، بویژه تلویزیون در همگانی ساختن روزش و ساده سازی مفاهیم آن و ایجاد گرایشهای مثبت؟ آن و پیدایش توجهات روز افزون به کسب آگاهی جسمانی و کنترل وزن و تناسب اندام ایفا می کردند. افزون بر این عوامل، نفوذ فرهنگ بدنی به سازمانها و دستگاههای گوناگون اجتماعی به علاوة عناصر مهمی چون دگرگونی فرهنگی و اجتماعی و رشد نیروی کار در جوامع و صبغة اجتماعی گرفتن کار و شرایط زندگی روی هم رفته در این زمینه اثر گذاشتند. ورزش و فعالیتهای بدنی از مجموع این دگرگونیها و تحولات تا جایی تاثیر پذیرفتند که نگرش این عصر و گرایشهای آن به سمت ورزش و فرهنگ بدنی با آنچه در ادوار گذشته بوده بکلی دگرگون شد.

قلمداد کردن ورزش به عنوان یک نظام اصلی یا فرعی منوط به ارزش اجتماعی و اهمیت نسبی است که ورزش در یک جامعة خاص از آن برخودار می باشد. این سخن بدان معناست که جوامع در ارزیابی ورزش، به عنوان یک نظام اجتماعی، متفاوتند. برخی جوامع با ورزش به منزلة یک نظام جوهری و حیاتی و بنیادین برخورد می کنند. این گونه جوامع به تلقی کردن ورزش به عنوان یک نظان اصلی گرایش دارند. جوامعی هستند که به ورزش، با دید یک پدیدة غیر اساسی یا غیر جوهری می نگرند و آن را فعالیتی حاشیه ای می دانند که با مصالح اکثریت قاطع مردم ارتباطی ندارند. این گونه جوامع به تلقی کردن نظام ورزش به منزله یک نظام فرعی گرایش دارند.

بررسیها نشان می دهد که جوامع نوع اخیر، که به ورزش چنان که باید بها نمی دهند آن را یک نظام فرعی می شمارند، در شمار کشورهایی هستند که در ردة کشورهای جهان سوم طبقه بندی می شوند. شاید این افراد رابطة میان ورزش و پیشرفت و رفاه اجتماعی را تفسیر کند چرا که ورزش های فرهنگی و تمدنی جامعة خود می باشند.

نظام ورزش در دورن یک جامعه، همواره از موقعیت یکسانی برخودار نیست، بکله این موقعیت در هر دوره ای و هر عصری تحت تاثیر متغیر تاریخی است زیرا هر عصری عناصر و ویژگیهای خود را دارد که در جهت دهی نظام ورزش آن عصر کاملاً تاثیر می گذارند.

شکل حاکم بر نظامی که فعالیت بدنی به طور کلی در هر جامعه ای به خود می گیرد هر چه باشد، به هر حال تلقی کردن آن به عنوان یک نظام اساسی و موفق بستگی به عواملی دارد که به طور خلاصه عبارتند از:

1 – برخوداری این نظام از دوام یا استمرار نسبی؛

2 – روشن بودن اهداف آن برای اکثریت افراد جامعه؛

3 – کوشش در راستای سازش و هماهنگی میان خود و بقیه آحاد جامعه؛

این نظام چنانچه عوامل یاد شده را از دست بدهد به نظامی حاشیه ای کم اهمیت، از هم گسیخته و ناموفق تبدیل می شود و تدریجاً به صورت نظامی فرعی یا کمکی و تابع در می آید. ورزش در پرتو عوامل سازش دهندة آن با دیگر نظامهای درون نظام اجتماعی، کسب موفقیت می کند، زیرا ورزش یکی از جنبه های نمونة نظام اجتماعی و جزء ممکن بافت اجتماعی است و از کلیه عوامل و جنبه های تشیکل دهنده این نظام متاثر می شود بنابراین بافت اجتماعی است و از کلیه عوامل و جنبه های تشکیل دهندة این نظام متاثر می شود. بنابراین، ضعف اعتقاد، بیگمان، در ورزش تاثیر می نهد، چنان که تایید و پشتیبانی نکردن دین از ورزش آن را به ضعف می کشاند. همچنین است آموزش و تبلیغات و بهداشت و دیگر نظام های اجتماعی که نظام ورزشع اگر خواهان پایداری و کامیابی است، باید به آنها سازگار شود.

مفهوم ورزش را نباید به تحقق بخشیدن اهداف صرفاً رقابتی نه یک تصور و برداشت تک رسانه از ورزش است، محدود کرد، بلکه ورزش از لحاظ اجتماعی و فرهنگی دارای مفهومی غنی تر و گسترده تر است. ورزش یک وجه ارتباطی دارد که در غنی سازی تعامل میان انسانها تاثیر می گذارد. چون معانی ژرفی در آن نهفته است که در تحلیل نهایی، با مجموعه روابط اجتماعی ارتباط پیدا می کنند، در صورتی که عملکرد بدنی، به خودی خود، جزئی از یک کل است و نه بیشتر. شمار زیادی از پژوهشگران معتقدند ورزش ویژگیهای کارکردی دارد که در ایجاد سازگاری میان شرایط موجود اجتماعی و بیان ناخودآگاه روانی تاثیر می گذارد.

ورزش همانگونه که دارای جنبه اخلاقی است، جنبه غیر اخلاقی نیز دارد، و این بدان معناست که قوانین و منش زندگی طبیعت، از نیک و بد به همین نظم طبیعی هم سرایت می کند.

تعیین کارکرد اجتماعی ورزش جز از طریق چارچوبیس که میان ورزش و نیرهای اجتماعی – فرهنگی  یک جامعه پیوند می زند، دشوار است، زیرا، همچنان که در نظام منسجم اجتماعی و انضباط موجود میان خرده نظامهای گوناگون سازنده این نظام مطرح است، ورزش خود یکی از این نیروهاست.

ممکن است گفته شود که ورزش سبب لذت بردن تماشاچیان، کسب موفقیت برای ورزشکاران و پولدار شدن مربیان مدیران، و ورزشکاران حرفه ای می گردد. اما باید گفت که این کارکرد اختصاص به ورزش ندارد، بلکه صحنه های نمایش دیگری مانند تئاتر و سینما سیرک نیز وجود دارند که حرکات ماهرانه ای را به نمایش می گذارند و چه بسا، از لحظا عملکرد حرکتی، در عالیترین سطح هستند. برای تماشاگر لذت آور و برای بازیگر درآمد زا است!

گروه دیگری از پژوهشگران بر این باورند که ورزش و رقابتهای ورزشی خاستگاه مشکلات است و بازتابهای اجتماعی منفی و ناخوشایندی دارد. یکی از پیشروان جامعه شناسی ورزش، کارل دیم (karl Diem) آلمانی تبار، 1949، آشکار این مطلب را خاطر نشان کرده است. وی آنجا که از ورزش و بازی بر جامعه سخن می گوید این پدیده ها را فعالیتهای بی هدف می خواند. دیم از رهگذر تحلیل اندیشه های تئوریک غربی به این نتیجه رسیده است. اما گفتنی است که وی بعدها از این نظر خود عدول کرده و اظهار داشت که ورزش نیروهای زیتی را غنی می سازد، اما نه همیشه در جهت درست از این رو او توصیه می کند که ورزش با راهنمایی تربیتی همراه شود. او می گوید عالیقدر ترین و بزرگترین استاد ورزشی جهان، بدون وجود متخصص تربیت بدنی و ورزش که او را با صلاحیت بار آورده، هیچ ارزشی ندارد.

کارکرد گرایان بر کارکرد مثبت ورزش در جامعه تاکید می ورزند و معتقدند که اغلب کارکردها یا همه آنها سهم مثبتی در جامعه دارند. اینان تاثیرات منفی ورزش در جامعه را یا به کلی نادیده می گیرند یا آن را اندک می دانند. اما واقعیتها نشان می دهد که ورزش می تواند پاره ای تاثیرهای منفی، مانند سنخ یا تحریف ارزشها و هنجارهای اجتماعی را ایفا کند. این توانایی را دارد که با سوگیریهای خاص، انگیزش را از بین ببرد و ناکامی و تنش بیافزاید وقتی یکپارچگی اجتماعی را از هم بگسلد.

بازی ورزشی پیوند تنگاتنگی با رشد و تکامل شخصیت کودک دارند و آن را به مرحله نضج و آگاهی اجتماعی می رسانند.

پژوهشگران تحقیقات فراوانی پیرامون نقش بازی و گیم های در اجتماعی شدن و همچنین دربارة این مساله به انجام رسانده اند که چگونه فعالیتهای بدنی، روی هم رفته در تکوین روشنی از بدن در ذهن کودک که به تصویر بدن معروف است، تاثیر می گذارد، تصویری که مفهوم خود بدنی و در نتیجه مفهوم خود پنداره (Self concept) بر پایه آن استوار است و نخستین خشت بنای شخصیت کودک به شمار می آید.

در پرتو گسترش ابزارهای رسانه ای و مطالعاتی که از این طریق پیرامون ورزش در عصر جدید انجام شده است، امروزه آمادگی جسمانی مفهومی مانوس و شناخته شده است و آنرا می توان چنین تعریف کرد:

حالتی نسبی از آمادگی بدنی که به فرد امکان می دهد تا خود را با وظایف بدنی انطباق دهد که انتظار می رود بتواند آنها را به نحوی کارآمد و بلحاظ آنکه دچار خستگی بدون دلیل و انگیزه شود به انجام رساند، و در عین حال، مازادی از انرژی بدنی برایش بماند تا در اوقات فراغت خود آنرا به کار گیرد.

همچنان که از این تعریف پیداست، آمادگی جسمانی با بسیاری از مفاهیم اجتماعی پیوند می خورد، و همین امر ما را بر آن می دارد، که تا زمانیکه به تغییر اجتماعی و رشد و تکامل و رفاه انسان چشم دوخته ایم، آمادگی جسمانی را یک نیاز اجتماعی اساسی برای فرد تلقی کنیم، زیرا این امر برای بهداشت عمومی و امنتیت و سلامت شخصی یک مقوله اسای است، وانگهی در هزینه کار و افزایش تولید نقش بارزی دارد، و نیز امکانهای جدیدی برای بهره برداری از اوقات فراغت و لذت بردن از آنها به لحاظ تفریحی و اجتماعی، بدست می دهد. علاوه بر اینها آمادگی جسمانی در آماده سازی بدنی و مهارتی سرباز رزمنده برای دفاع از خاک وطن نیز سهم دارد که این دو خود یک نیاز اساسی برای جامعه به عنوان یک کل محسوب می شود.

ورزش بدنی می تواند نرو شیمیایی هیپوکمپ را تغییر داده، فعالیت عصبی، ترشح عوامل تروفیک و طول بقای سلولهای عصبی هیپوکمپ را بعد از اسیسکمی افزایش دهد. 1 – از طرف دیگر هیپوکمپ علاوه بر نقش مهم خود در یادگیری و حافظه در اعمال حرکتی بدن نیز همانند کورتکس مغز دخالت می نماید. 2 – همچنین در مطالعات الکتروفیزیولوژیک نشان داده شده که حرکات بدنی (نظیر پریدن، دویدن و قدم زدن) فعالیت الکتریکی هیپوکمپ را افزایش می دهد که علت آن را می تواند تغییر فعالیت نرونی و نرو ترا سمیر می باشد.

یافته های فوق بیانگر تاثیر مثبت ورزش در رفتار وابسته به هیپوکمپ مخصوصاً تقویت قدرت یادگیری و حافظه فضایی است.

ورزش منظم از زوال ذهنی مربوط به مصرف طولانی مدت داروهای هورمونی جلوگیری می کند. به گزاریش مدلاین پلاسن محققان در یافته اند هورمون درمانی به طولانی مدت (بیش از ده سال) با تضعیف امتیازات کسب شده در تست های استاندارد تعیین سطح بهره ذهنی ارتباط دارد. اما طبق مطالعات جدید فعالیت بدنی با این تاثیرات مقابله می کند. محققان در یک مطالعه جدید در دانشگاه ایلی نویزاین ارتباط را در تعدادی از زنان مورد بررسی قرار دادند. آنها اطلاعات مربوط به هورمون درمانی و اسکن های ام . آر . آی این افراد را برای تعیین حجم بافتی در نواحی مهم مغز جمع آوری کردند و دریافتند که هورمون درمانی کوتاه مدت با حجم بافتی بهتر در مغز و امتیازات بالاتری در دست تعیین بهره ذهنی مرتبط بود. اما تناسب بدنی بیشتر نیز با افزایش این امتیازات همراه بود. به گفته محققان ممکن است ترکیبی از هورمون درمانی و ورزش هم قوه شناختی و هم ساختار و مغز را در زنان سالمند افزایش دهد. هنوز مشخص نیست که چرا ورزش و هورمون درمانی کوتاه مدت در بهبود وضعیت مغز در افراد سالمند موثر است. نتیجه گیری محققان این است که آتروفی مغز پیامد اجتناب ناپذیری در پیری نسبت به روشهای متعددی مانند ورزش، رژیم مغز این مناسب و فعالیت ذهنی به کند شدن یا توقف این روند کمک می کند. (جام جم آنلاین) تحقیقات نشان داده ورزش کردن تاثیر مستقیمی بر رفتارهای مناسب اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر محمد حسین گلچین معاون طرح و توسعه ورزش دانشگاهها در وازت علوم در پی بهره برداری برخی از ایستگاههای تندرستی در هفته سلامت گفت: افراد در همه سنین می توانند از فعالیتهای بدنی منظم بهره مند شوند. شرکت در این فعالیتها با ورزش های مختلف می تواند باعث توسعه و بهبود تندرستی جسمانی، روانی و همچنین سلامت اجتماعی در میان افراد جوان گردد.

وی با اشاره به نتایج تحقیقات در خصوص تاثیر ورزش کردن نوجوانان و جوانان گفت: تحقیقات و نتایج گزارش شده حاکی از آن است که دانش آموزان و دانشجویان که در ورزش های مدرسه ای یا دانشگاهی شرکت دارند، امتحان سیگار و مواد مخدر در آنها کمتر و دارای رفتارهای اجتماعی مناسب و موفقیت تحصیلی بیشتری هستند.

با توجه به شیوع در دو اهیمت تسکین به موقع آن بعد از عمل جراحی، انجام تمرین های ورزشی بعد از عمل یک روش ساده تسکین درد است. بسیاری از محققان گزارش کرده اند که با استفاده از تمرین های ورزشی بعد از عمل می توان درد ناشی از عمل جراحی و تجمع گاز را کاهش داد. با توجه به تحقیق های انجام شده و نقش موثر و شناخته شده اقدام های غیر دارویی در کاهش درد بعد از عمل جراحی، این مطالعه به منظور تعیین تاثیر تمرین های ورزشی بر میزان درد بعد از جراحی سزارین انجام شد. آرتیت روماتوئیدیک بیماری فرض سیستمیک و پیشرونده بافت همبندی با علت ناشناخته می باشد که با التهاب غشا‌ء سینوویال مفاصل، بی حرکتی و احساس تشنگی عمومی مشخص می شود. میزان شیوع این بیماری 1% می باشد که در تمام کشورهای یکسان است. سالانه 750 نفر در هر یک میلیون جمعیت به این بیماری مبتلا می شوند. در این بیماری خشکی مفاصل و اختلالات حرکتی پیشرونده بوده و گاهی به حدی می رسد که تعدادی از این بیماران فعالیت و تحرک خود را از دست داده و تقریباً به طور کامل زمین گیر می شوند. مشکلات حرکتی بیمار عوارض و خسارات عمده ای را از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی برای بیمار و جامعه به همراه خواهد داشت. اگر دارو درمانی و توانبخشی همزمان به کار روند اثر بیشتری به بهبود علائم بیماری خواهد داشت. در بخش های توانبخشی تکنیک ها ویژه متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرند که یکی از آنها ورزش درمانی است. این روش باعث می شود که تحرک مفاصل تا بیشترین حد ممکن حفظ گردد و عضلات موثر بر حرکات آن مفاصل از قدرت بیشتری برخودار گردند.

تاثیرات درمانی بر توانایی حرکتی لذا این پژوهش با هدف تعیین میزان تاثیر ورزش درمانی بر دامنه حرکتی مفاصل بیماران مبتلا به RA انجام گردید.

خواب یکی از نیازهای اساسی انسان است که در بهبود سلامتی بیماران اهمیت به سزایی دارد. ورزش و فعالیت، خستگی را افزایش می دهد و درجاتی از آرام سازی را برای فرد فراهم می کند که منجر به خواب می گردد و به نظر می رسد ورزش فعالیت خواب رویا و خواب عمیق را افزایش می دهد. (13). در پژوهشی که روی خواب افراد سالمند افسرده انجام شده تاثیر مثبت و نرمش در خواب افراد دچار کم خوابی نشان داده شده است. در بعضی از پژوهش ها نشان داده شده که روزش طول مدت خواب عمیق را افزایش می دهد. (14).

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر تمرینات بدنی در وضعیت خواب بیماران بی حرکت تحت درمان با گچ و تراکنش بستری در بیمارستان های منتخب شهر تهران در سال 75-1374 انجام شده است.

(تاثیر تمرینات بدنی در وضعیت خواب بیماران).

ورزش نقش مهمی را در توسعه بهداشت زندگی بازی می کند. آن نه تنها موجب سلامت فیزیکی می شود سلامت روان را نیز به همراه دارد. تحقیقات نشان می دهد که ورزش می تواند کمک کند که با افسردگی مبارزه کرد و سلامت خودش را افزایش دهد.

NUT عقیده دارد که باید حداقل 90 دقیقه ورزش جسمانی در هر هفته برای همه بچه ها در مدرسه عادی در نظر گرفته شود. در حال حاضر توصیه می شود بعد از فعالیت های مدرسه، 2 ساعت هم بوسیله دولت می تواند گنجانده شود در حالیکه اکثریت دانش آموزان شرکت نمی کنند.

تحقیقاتی که توسط دانشگاه، گلاسکو منتشر شد در 2004 Janary پی بردند که سرساله دمایی که فقط 25 دقیقه در روز ورزش می کنند باید به نیم ساعت در روز تغییر یابد.

رئیس فدراسیون وزرش مدارس در خصوص رسالت ورزش و تربیت بدنی در بین دانش آموزان گفت: رسالت و هدف اصلی و مردم تربیت بدنی و ورزش تکامل ابعاد جسمانی، مهارتی، علمی اجتماعی و شناختی دانش آموزان در مدارس است.

«رضا عموزاده خلیلی» در بر شمردن وظایف تربیت بدنی مدارس در قبال دانش آموزان افزود: توجه به توسعه و ایجاد محیطی سلام جهت تعلیم و تربیت و پیش بینی همه جانبه برای حفظ تامین و ارتقای سطح سلامت جسمی – روانی و اجتماعی دانش آموزان از وظایف تربیت بدنی مدارسا ست. به گزارش روز یکشنبه روابط عمومی فدارسیون ورزش مدارس کشور، عموزاده به نقش ارزنده ورزش و تربیت بدنی در تکامل فرآیند تعلیم و تربیت اشاره کرد و گفت: تربیت بدنی و ورزش بعنوان یکی از عناصر فرهنگ ساز، شاخه مهمی از تعلیم و تربیت محسوب می شود که با فرهنگ جامعه رابطه ای تعاملی و دو سویه دارد و رشد ورزش یعنی رسیدن به اهداف والای تعلیم و تربیت و بی شک بدون رشد این زیر شاخه مهم، فرآیند تعلیم و تربیت به مدار کامل انجام نخواهد پذیرفت. رئیس فدراسیون ورزش مدارس کشور، مسابقات را عرصه مناسبی برای رقابت و رفاقت ذکر کرد و گفت: تجربه و چشیدن لذت پیروزیع رقابت در عین رفاقت و رفاقت همراه با رقابت، ایجاد ظرفیت پیروزی، پذیرفتن شکست و پشتوانه سازی آن برای پیروزیهای بعدی، نظم و انظباط شخصی و گروهی، تقویت روحیه جوانمردی، تلاش برای رسیدن به هدف و ... از اهداف اخلاقی و فرهنگی در مسابقات قهرمانی مدارش کشور است. (روزنامه جام جم)

کلیه صاحبنظران، اصول اساسی درمان دیابت را به صورت استفاده از رژیم غذایی، ورزش و انسولین بیان می کند که از این میان اصل ورزش به دلیل اینکه علاوه براثر درمانی، دارای اثرات مفید و فیزیولوژیکی مثبتی می باشد، از اهیمت فوق العاده ای برخودار است.

اختلاف معنی داری بین دو متغیر ورزش و قند خون اثبات شده است ک ارتباط مستقیم حرکات ورزشی را با کاهش قند خون بیان می نماید. (مجله دانشگاه علوم پزشکی زنجان).

واحد بین المللی معلمین (NUT) معقتد است که مدارس نقش مهمی را در تشویق دانش آموزان برای انتخاب زندگی سالم ایفا می کند. فواید آموزش بچه ها از خوردن بهداشتی و ورزش منظم باعث بهسازی های ضروری و دراز مدت برای کیفیت زندگیشان شود.

مروری بر متون

بررسی تاثیر ورزش عضلات کف لگن بر در رفع علائم بی اختیاری استرس در زمان زایمان کرده در مراکز آوزش درمانی الزهرا و طالقانی به دانشگاه علوم.

نحوه یادگیری به روش آسان یا در دسترس انجام گرفت و افراد به صورت یک روز در میان در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. تعداد نمونه مورد پژوهش 54 نفر در هر گروه بود در گروهها همگن بودند روش گرد آوری داده ها مصاحبه و مطالعه پرونده بیماران بود. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ای در رابطه با علائم بی اختیاری استرس ادرای و پرونده بیماران بود. به افراد گروه مورد ورزش عضلات لگن آموزش داده و افراد هر دو گروه 6 و 12 هفته پس از زایمان پیگیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون kappa-agreement و مقایسه kappa در دو گروه انجام شد. بررسی و مقایسه علائم در 6و12 هفته پس از زایمان نشان داد که از نظر تکرر نست ادرار بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار وجود دارد.

نتیجه: نتایج پژوهش نشان داد که ورزش عضلات لگن تا 6 هفته و 12 هفته پس از زایمان منجر به کاهش تکرر نشست ادرای به لحاظ آماری و کاهش موارد نشست وابسته به استرس و میزان نشست به لحاظ ظاهری در مورد شد. با توجه به نتایج فوق مراقبین بهداشتی مخصوصاً ماماها می توانند بر انجام این روزش در دوره پس از زایمان تاکید نمایند.

بررسی تحت عنوان تاثیر تمرین های ورزشی بر میزان درد بعد از جراحی سزارین انجام شده که به شرح زیر می باشد:

این کارآزمایی بالینی در نیمه دوم 1378 تا پایان 1379 بر روی 40 بیمار داوطلب عمل سزارین در بیمارستان آیت ا... کاشانی جیرفت انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. بیماران گروه تجربی نسبت به گروه شاهد، به مراتب شدن درد و میزان دریافت مسکن کمتری بعد از عمل جراحی داشتند به طوری که در روزهای اول ، دوم و سوم بعد از عمل اختلاف معنی داری بین شدت در دو گروه مشاهده شد (0005/0p<) و (001/0p<).

نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر، انجام تمرین های ورزشی عبد از عمل جرای شکم به عنوان یک روش ساده غیر دارویی جهت تشکیل درد پیشنهاد می شود.

بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران قبلاً به آرتریت روماتوئید:

یافته های این پژوهش نشان می دهد میانگین دامنه حرکتی مفاصل نمونه های مورد پژوهش از 0278/0 (028/0=SD) قبل از ورزش به 8 (57/3=SD) بعد از ورزش رسید که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد (0001/0p<)، همچنین یافته های نشان می دهد که متوسط زمان لازم جهت 15 متر قدم زدن بعد از ورزش کاهش یافت (0001/0p<)، همچنین قدرت چنگ زدن در مقایسه با قبل از ورزش افزایش یافت [از 7 (29/0=SD) به 5/18(1/3=SD)، 0002/0p<] در این میان جنس، شغل، محدودیت حرکت در مفصل مچ پا، نحوه شروع و مدت زمان ابتلاء به بیماری، سن و میزان تحصیلات افراد ارتباطی با تاثیر ورزش درمانی نداشتند.

نتیجه گیری: این بررسی موید اثرات مفید ورزش درمانی در افزایش توانائیهای حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید است. لذا اضافه نمودن حرکات درمانی ساده بعد از کنترل فعالیت بیماری در مبتلایان توصیه می گردد.

تاثیر تمرینات بدنی در وضعیت خواب بیماران بستری بی حرکت تحت درمان با گچ و تراکشن.

نتایج پژوهش نشان داد که 80% بیماران دچار بی خوابی به صورت طولانی شدن زمان لازم برای شروع خواب و 75% دچار اختلال خواب به صورت بیداری های مکرر از خواب شبانه 5/52% به بی خوابی از نوع بیداری صبح خیلی زود مبتلا بوده اند، یعنی همه واحدها دچار یک، یا دو یا هر سه نوع بی خوابی بوده اند و مقدار خواب شبانه آن ها نسبت به زمان قبل از بستری شدن کاهش یافته است. همچنین نتایج نشان داد با مقایسه با زمان قبل از انجام دادن تمرینات بدنی بهبود یافته است. (100/0p<).

نتیجه گیری: انجام دادن تمرینات بدنی موجب بهبود وضعیت خواب بیماران مورد پژوهش گردید، به طوری که زمان لازم برای شروع خواب کاهش یافته و از تعداد بیداریهای شبانه و بیداری های صبح خیلی زود، کاسته شده است، لذا پیشنهاد می شود تمرینات بدنی به عنوان یک عامل غیر دارویی موثر در بهبود خواب بیماران بستری آموزش داده شود.

بررسی میزان تاثیر حرکت درمانی بر توانایی های عملی بیماران آرتریت روماتوئید در سال 74-73 در بیمارستان شریعتی:

یافته های این پژوهش نشان می دهد میانگین فعالیت عادی روزانه نمونه های مورد پژوهش از 28/0 ± 437/0 قبل از شورع ورزش به 06/3 ± 69/6 بعد از ورزش افزایش یافته که از نظر آماریی اختلاف معنی داری را نشان می دهد. (0001/0p<) همچنین میانگین دامنه ضد حرکتی مفاصل آنها نیز از 28/0 ± 278/0 قبل از ورزش به 57/3 ± 8 بعد از ورزش رسید که از نظر آماری ارزشمند بود. (0001/p<) همچنین یافته ها نشان می دهد که متوسط زمان لازم جهت 15 متر قدم زدن بعد از ورزش به کاهش یافت (0001/0p<) در حالیکه قدرت چنگ زدن در مقایسه با قبل از ورزش افزایش یافته و از 29/0 ± 7 به 1/3 ± 5/18 رسید (0002/0p<). در این میان جنس و شغل و محدودیت حرکت در مفصل مچ پا با تاثیر ورزش ارتباط معنی داری نشان می دهند (05/0p<). اما نحوه شروع و مدت زمان ابتلاء به بیماری، سن و میزان تحصیلات افراد ارتباطی به تاثیر حرکت درمانی نداشتند. (05/0p<).

نتیجه گیری: با توجه به اینکه فعالیت بیماری و بسیاری از فاکتورهای تاثیر گذار به علت خود کنترلی بدون پژوهش ثابت بود، می توان تغییرات فوق را ناشی از تاثیر حرکت درمانی دانست، لذا شاید بتوان اضافه نمودن حرکات درمانی ساده بعد از کنترل فعالیت بیماری در بیماران RA را بعد از تایید در یک مطالعه کنترل شده توصیه نمود.

خبرگزاری فارس: تحقیقات حاکی از آن است که بچه هایی که پیاده به مدرسه می روند سالم تر از کودکانی هستند که با ماشین والدین به مدرسه می آییند. به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از فصلنامه معتبر پزشکی بریتانیا (BMJ) محققان با بررسی وضعیت فعالیت و سالمتی کودکانی که با وسیله نقلیه والدین به مدرسه رسانده می شوند و کودکانی که پیاده به مدرسه می روند دریافتند که کودکانی که پیاده می آیند سالم تر و فعالترند. مطابق یافته های این محققان این کودکان که مسیر خانه و مدرسه را پیاده می آیند ولی روند به طور کلی فعالیت بیشتری نسبت به دیگر کودکان دارند و این پیاده روی روزانه و فعالیتهای بیشتر وضعیت سلامتی آنها را در جایگاه بهتری قرار می دهد. در این تحقیق کودکان را به سه دسته 1 – آنهایی که هر دو مسیر را پیاده می روند 2 – آنهایی که یکی از مسیرها را پیاده می روند و 3 – آنهایی که هر دو مسیر را سوار می روند تقسیم کردند که پی بردند که گروه یک و پس از آن گروه دو سالم ترند و فعالتر از گروه سه هستند. (روزنامه جام جم).