منحنی های افقی

منحنی های افقی

خطوط میانی بزرگراه ها و ریلها شامل مجموعه ای از خطوط مستقیم است که توسط منحنی ها بهم متصل هستند. منحنی های ترافیک سریع معمولاً مدور هستند، اگر چه منحنی های حلقه ای ممکن است برای گذر تدریجی ممکن است که استفاده شود، اما منحنی های مدرو نیز این امکان را فراهم می سازد.

در شکل 22-1(a) سه منحنی ترکیب شامل دو یا چند کمان با شعاع های مختلف است. منحنی معکوس شامل دو کمان که در جهتهای متفاوتی خم می شوند. منحنی حلقه ای (یا منحنی انتقال) در شعاع مختلفند، بطوریکه منحنی در ابتدا در صورت مسطح است. همانطور که بسمت انحنا پیش می رود شیب آن افزایش می بابد. منحنی های حلقه ای در شکل 22-1(b) نشان داده شده اند.

شکل 22-1

چندین تعریف مرتبط با منحنی در چند پاراگراف بعدی ارائده شده اند و در شکل 22-2 نشان داده شده اند. یک منحنی در ابتدا با دو خط مستقیم یا تانژانت رسم شده است. این خطوط ادامه می یابد تا یکدیگر را قطع کنند و نقاط تقاطع P.I نامیده می شود. اولین تانژات قطع شده تانژانت عقبی و دومین، تانژانت جلویی نامیده می شود.

شکل 22-2

شکل 22-3

 منحنی طوری قرار گرفته است که این تانژانتها را بهم متصل می کند. نقاط روی تانژانتها (P.O.T.S) جایی قرار گرفته اند که منحنی به سمت این تانژانتها انحنا می یابد. اولین نقاط عقبی زوایا در ابتدای منحنی قرار دارند و نقاط انحنا (p-c) نامیده می شوند. دومین آنها در انحنای منحنی و جلوی تانژانت قرار دارند و نقاط تانژانتی (مماسی) p.t نامیده می شود. به عبارت دیگر نقاط انحنا ممکن است به صورت T.C نوشته شود که بصورت C.T نوشته شود که نشان دهندة مسیر عقبی به تانژانتی می باشد.

زوایای میان تانژانتها، زاویة تقاطع نامیده می شود و با حرف I نشان داده می شود. شعاع منحنی R ممکن است در حالیکه T فاصله (مسافت) تانژانت است و برابر است با طول عقبیت یا جلویی تانژانت می باشد. فاصله P.I تا نقاط میانی منحنی، فاصله خارجی نامیده می شود. و توسط E.Finally فرض شده است. تر کمان از P.C تا P.T و تر بلند (L.C) نامیده می شود. و فاصله میانی منحنی تا وسط و تر بلند با حرف M (وتر میانی) نشان داده می شود و L طول واقعی منحنی می باشد.

بحث منحنی های افقی ارائه شده در این فصل کاربرد بخش     پایه ای است. اگر چه این مورد، می بایستی تشخیص دهید که تمامی معادلات استفاده شده در زیر برای فاصله متریک همانطور که فاصله کامل 100 متر است معتبر می باشد. چند منحنی افقی در شکل 22-3 نشان داده شده است.

22-2 درجة انحنائ و شعاع انحنا

شیب منحنی ممکن است به روش های زیر شرح داده شود.

1 – شعاع انحناء: این روش اغلب در کارهای بزرگراه ها جانی که شعاع منحنی اغلب از مضربهای looft انتخاب می شود، بکار می رود. هر چه شعاع کوچکتر باشد، قوس منحنی بیشتر و شیب دار می شود. اگر درجة انحناء (که در دو پاراگراف دوری تعریف شده است) نسبت به شعاع منحنی مشخص شود، شعاع ممکن است محاسبه شود. در تمامی احتمالات عدد نامعینی از واحد فوت feet باشد.

2 – درجة انحناء اصل وتر: در این روش، درجة انحناء به اندازة زاویه مرکزی با یک وتر looft متمایل می شود. همانطور که در شکل 22-4 نشان داده شده است، شعاع چنین منحنی ممکن است با معادلة زیر محاسبه شود، در حالیکه D تقاطع در واحد درجه می باشد.