حرکات کششی قبل از مسابقه یا تمرین در تنیس

حرکات کششی قبل از مسابقه یا تمرین در تنیس

این حرکات که در ورزش تنیس بسیار مهم و دارای اهمیت زیادی می باشد به قسمت های زیر تقسیم بندی می شود :

·         گرم کردن بدن قبل از بازی وسرد کردن بدن بعد از بازی

هر زمان که بازیکنی وارد زمین تنیس می شود و یا تمرینات خود را شروع می کند ،باید 15 تا 20 دقیقه خود را گرم کند .این عمل کار کرد عضلات را افزایش و در صد آسیب آنها را کاهش می دهد و بدن را از لحا ظ فیزیکی و روانی برای فعالیتی که در شرف انجام دادن آن است آماده می سازد.
اولین کاری که هر بازیکن باید انجام دهد افزایش درجه حرارت عضلات قبل از شروع کشیده شدن عضلات است. تا می توانید تمرینات بدنسازی در رابطه با ورزش مورد علاقه خود را انجام دهید: این یک اصل بسیار مهم در برنامه بدنسازی شما است .

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات قدام مچ پا

هدف از این حرکت ، کشش و یا کشش بیش از حد ( Overstretch ) مچ پا است.

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات خلف مچ پا

هدف از آن ، عضلات خلف مچ پا نباید مانع انعطاف طبیعی مچ باشند. کوتاهی عضلات خلف مچ موجب ازدیاد تنش در عضلات قدام ساق پا گردیده که نهایتا منجر به پویوستیت می گردد.

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات قدام ران و زانو

هدف از آن ، افزایش توانایی ورزشکار جهت شروع حرکت پا به طرف جلو بخصوص در مواردی که در وضعیت شروع حرکت پا در پشت تنه قرار دارد.

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات خلف زانو و ران(همسترینگ )

هدف: افزایش انعطاف بدن جهت خم شدن تنه به جلو در مفصل ران و نیز جلوگیری از بالا رفتن غیر ضروری پشت. کوتاهی عضلات خلف ران موجب بروز کمر دردهای می گردد.

·  وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات خارجی مفصل ران) دور کننده ها(

هدف از آن ، افزایش انعطاف پذیری ران و ایلیوتی بیال باند یا نوار خاصره درشت نئی (نوار تاندونی که از ستیغ استخوان هیپ تا سطح خارجی مفصل زانو امتداد دارد.

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات داخلی ران ) نزدیک کننده (

هدف؛افزایش انعطاف پذیری جلوگیری از ضایعات عضلات نزدیک کننده کشاله ران.

·  وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات خلف و قدام تنه (عضلات پشت و عضلات شکم)

هدف؛افزایش انعطاف پذیری در خم شدن به طرف جلو.

·  وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات خم کننده های طرفی و چرخاننده های تنه

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات شانه

هدف افزایش انعطاف پذیری شانه که جهت انجام برخی از رشته ها نظیر تنیس، گلف، شنا ضروری است.

·         وضعیتهای مختلف برای کشش عضلات مچ دست

چگونه نیروی خود را در ورزش تنیس به بالاترین حد خود برسانیم؟

در ورزش تنیس یک ضربه آغازین قدرتمند می تواند نتیجه بسیار خوبی را برای شما در مقابل حریفتان در بر داشته باشد . ضربه شدید ( غیر هوازی ) ، حریف شما را در حالت تدافعی قرار می دهد . قدرت در هر فعالیت ورزشی و بخصوص ورزش هایی که در زمین انجام می شود ، مثل تنیس بسیار مهم است .

در ورزش تنیس سه منبع قدرت وجود دارد : راکت ، مکانیزم ضربه ، سیستم عضلانی
برای دستیابی به بالاترین حد قدرت باید بر روی این سه عامل تمرکز کنید .

راکت

راکت نیروهایی را که شما در طول ضربات مکانیکی و سیستم عضلانی مشخص تولید کرده اید ، آزاد می کند اما راکت هم یک منبع نیرو می باشد . یکی از پیشرفتهای اخیر در تکنولوژی راکت افزایش طول آن می باشد . این امر باعث می شود مقدار نیرویی که شما به سر راکت وارد می کنید افزایش یابد . قوس زیاد سر راکت در مسافت بیشتری حرکت می کند و به مفهوم نیروی گشتاوری بیشتر می باشد .

زه یک راکت می تواند در نیروی آن موثر باشد . در زه راکت دو نکته باید در نظر گرفته شود، سفتی زه و اندازه آنها . سفتی کمتر ، قدرت بیشتر را بدنبال دارد . فشار کمتر زه به توپ اجازه می دهد که تماس بیشتری با راکت داشته باشد و ما طبق قوانین مکانیک می دانیم که هر چه زمان نیرویی را که به یک جسم وارد می کنیم طولانی تر شود ، جسم از نیروی بیشتری بهره مند می شود . به همین ترتیب زه های شل تر به راکت اجازه می دهند که در تماس طولانی تر با توپ باشند و می توانید نیروی بیشتری را به توپ وارد کنید . بنابراین اگر شما توان افزوده می خواهید ، نیاز به کاهش فشار زه های راکت دارید .

مکانیزم ضربه

مکانیزم ضربه شامل شکل چرخش ( حرکت قوسی ) سرویس ، فورهند و بک هند می باشند . عقیده بر این است که با دقت بیشتر ، حداکثر سرعت راکت و حداکثر جهش توپ ، افزایش می یابد
حرکت قوسی  چرخش  سه مرحله دارد : مقدماتی  بک سوئینگ  حرکت قوسی سرعتی  فوروارد سوئینگ  و مرحله کاهش سرعت  براکینگ .

مرحله مقدماتی باعث کشش ماهیچه های سرعتی در بالاترین حد می شوند. یک اصل فیزیولوژی ماهیچه این است که بیشترین نیرو را در حداکثر طول بافت ماهیچه ای بوجود می آید . این امر در چرخش به عقب بسیار مهم است . ماهیچه ها بیشترین کشش را دارند و راکت بیشترین فاصله را طی کرده است و این حداکثر توان را به شما می دهد .

در مرحله سرعتی ، ماکزیمم سرعت سر راکت تولید می شود. ماهیچه های درگیر شامل : عضلات دو سر ، عضلات بازویی ، عضلات خم کننده آرنج، عضلات شکمی ، عضلات باز کننده زانو . به این دلیل یک برنامه کششی عضلات برای ماهیچه ها در درجه اول قرار دارند . (حرکات کششی قبل از مسابقه و تمرین).

در مرحله کاهش سرعت ، حرکت آرام و متوقف می شود و مفصل را از آسیب دور نگه می دارد . ماهیچه های سرعتی در این مرحله بکار می آیند . طول این جفت ماهیچه باید تقریبا یکسان باشد ( برای مثال قدرت زرد پی پشت زانو باید حداقل 3/2 ماهیچه بازکننده زانو باشد. (

بهترین پیش بینی برای آسیب عضلانی ، عدم توازن در کشش این جفت ماهیچه است . آسیبهای زرد پی پشت زانو اغلب زمانی رخ می دهد که بطور نا متوازن ضعیفتر از عضلات جلوی زانو باشد . جنبه دیگر مکانیزم ضربه مربوط به وضعیت پا می باشد . وضعیت پا در میزان چرخش باسن موثر است و در نتیجه در افزایش توان دارای اهمیت می باشد . علاوه بر موقعیت پا ، پایداری آن نیز مهم است شما نمی توانید ماکزیمم نیرو را روی یک سطح لغزنده یا کفش های لغزنده داشته با شید . از اندازه کفش خود و وضعیت سطح آن اطمینان حاصل کنید .

حرکت سر راکت باید تا جائیکه ممکن است وسیع باشد . وقتی شما به توپ ضربه می زنید ، حرکت راکت شما باید این امر را منعکس کند . در ابتدای مرحله مقدماتی توان شما شروع به افزایش می کند . بسیاری از بازیکنان چرخش و حرکت قوسی خود را در پایان مرحله ( بک سوئینگ ) فقط برای دقت بیشتر متوقف می کنند اما این مسئله قدرت را کاهش می دهد .

سیستم عضلانی

مهمترین عامل در قدرت ، نیروی ماهیچه ای است و برنامه های مختلف تربیتی مثل فعالیت های ورزشی برای افزایش آن صورت می گیرد .

مطالعه این برنامه ها نشان می دهد که تنها عامل مهم پرورش نیروی عضلانی با وزنه است . شما باید بدانید نیرو چیست و چکونه باید آنرا پرورش داد .

نیرو به مفهوم حداکثر نیروی تولید شده در یک انقباض است . از نظر بیوشیمی نیرو از فسفاته شدن بالای انرژی می آید ، در ماهیچه نیرو از انقباض سریع بافتهای ماهیچه می آید ، بافتهای ماهیچه که بسیار سریع و قوی هستند با پرورش نیرو مند میشوند ، البته شما نمی توانید ماهیچه های بزرگی داشته باشید .

پرورش نیرو نیاز به استفاده از حد اکثر نیرو با حداقل تکرار دارد . برای مثال یک تیم وزنه برداری المپیک ، از حداکثر انقباض در هر تمرین برای بالا بردن نیرو استفاده می کند . آنها این تمرین را چند بار در طول روز تکرار می کنند اما هر بار با حداکثر میزان مقاومت. این نوع تمرین زمان بسیار کمی می خواهد و 3-2 بار در هفته انجام می شود .

وقتی شما راکت را می چرخانید نیروی زیادی را بوجود می آورید و با آن نیرو به توپ ضربه می زنید باید حرکت را آهسته کنید تا آسیبی به مفاصل نرسد . ( مرحله براکینگ) بیشترین صدمات در این مرحله بوجود می آید . فعالیت ورزشی تاثیر زیادی بر روی ماهیچه های سرعتی دارد . همواره باید ماهیچه های مربوط به یک مفصل همزمان پرورش داده شوند .

·         عضلات دو سر - سه سر

·         عضلات شانه وزیر بغل

·         عضلات سینه ای - عضلات لوزی شکل

·         عضلات شکمی و پشت

·         عضلات چهار گوش - زردپی پشت زانو

در حال حاضر شما اکثر اسرار تنیس قدرتی را دارید . مکانیزم ضربه بعلاوه راکت جدید و ماهیچه شکل گرفته مساوی است با قدرت !!!

وقتی می خواهید در مورد قدرت خود در بازی تصمیم بگیرید همه موارد فوق را در نظر بگیرید .

استاندارد های ورزش قهرمانی (آزمون آمادگی جسمانی)

·         ضربان قلب

در شرایط عادی و استراحت با قرار دادن انگشتان سبابه و وسط بر روی یکی از نبض های بدن مانند ناحیه مچ دست و یا شریان گردن در قسمت انتها و تحتانی استخوان فک پائین تعداد ضربان قلب شخص مورد آزمایش را در مدت یک دقیقه می توان شمارش نمود . این عمل را در شرایطی که ورزشکار در اوج شدت تمرین بدنی می باشد تکرار می کنیم . مشخص کردن تعداد ضربان قلب در حالت استراحت و در شرایط حد اکثر فشار تمرین های جسمانی یکی از روشهای تعیین میزان آمادگی جسمانی افراد می باشد . برای سهولت و در عین حال صحت عمل می توان تعداد ضربان قلب را در 15 ثانیه شمارش کرده و در عدد 4 ضرب نمود . تعداد کمتر ضربان قلب در شرایط استراحت و تمرین بیانگر آمادگی شخص است . واحد اندازه گیری در این آزمون تعداد ضربان قلب در مدت یک دقیقه می باشد .

·         ظرفیت حیاتی

تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی هنگام تمرین های بدنی در زمان یک دقیقه معیاری است برای سنجش و آمادگی دستگاه تنفس بدن انسان . هر قدر توانائی مصرف اکسیژن بیشتر باشد ، قابلیت انجام و تداوم فعالیت های جسمانی بهتر خواهد بود . برای اندازه گیری مصرف اکسیژن جهت تعیین ظرفیت حیاتی به روش ساده ، از یک دوچرخه ثابت استفاده می شود . در این آزمون ورزشکار به مدت 5 دقیقه بر روی دوچرخه نشسته و در حد توانائی به رکاب ها فشار آورده و پا می زند . قبلا درجه دوچرخه به مقدار مورد نیاز ثابت می شود . واحد اندازه گیری در این آزمون لیتر در دقیقه است .

·         ضخامت چربی

اندازه گیری چربی بدن انسان به روشهای نسبتا مشکل قابل اجرا است ، ولی با توجه به تحقیقات انجام شده مبنی بر اینکه مجموع اندازه های سطحی سه ناحیه مشخص شده بدن نسبت مستقیم با در صد چربی دارد ، لذا با این روش ساده مقایسه لازم بین ورزشکاران مختلف صورت می گیرد .
برای این منظور با استفاده از یک دستگاه کالیپر یا اندازه گیرنده پوست و ناحیه سطحی بدن ، سه قسمت شامل عضله سه سر بازوئی ، ناحیه کتف و ناحیه شکمی را بطور دقیق اندازه می گیریم . مجموع سه اندازه گیری را یادداشت کرده و آن را با اعداد داخل جدول استاندارد مقایسه می کنیم . برای اندازه گیری ناحیه عضله سه سر بازوئی نقطه ای در وسط فاصله بین مفصل آرنج و مفصل شانه مشخص کرده و با دو انگشت شست و سبابه محل فوق را گرفته سپس با کالیپر اندازه گیری می نمائیم . همین روش در دو ناحیه دیگر نیز صورت می گیرد بطوری که نقطه بعدی یک سانتیمتر یا بیشتر از راس تحتانی استخوان مثلثی شکل کتف و در امتداد یکی از ا ضلاع آن بوده و نقطه سوم در ناحیه شکمی بین ناف و قسمت فوقانی و قدامی استخوان خاصره می باشد . واحد اندازه گیری بر حسب میلیمتر است .

·         دوها

دو 45 متر ، بر اساس زمان صرف شده بر حسب ثانیه و دو های 540 متر و 1600 متر بر حسب دقیقه و ثانیه مشخص شده اند . در دو 12 دقیقه مسافت طی شده بر حسب کیلو متر محاسبه می گردد .

·         دو 9 +4 متر

با مشخص کردن یک فاصله 9 متری و کشیدن دو پاره خط در ابتدا و انتهای این فاصله دو قطعه چوب کوچک را در یک سو قرار داده و فرد مورد آزمایش در سوی دیگر می ایستد . با فرمان شروع ، ورزشکار می باید با حداکثر سرعت فاصله 9 متر را دویده و با برداشتن یک قطعه چوب آن را به سمت مقابل آورده و حرکت را برای حمل چوب دوم نیز ادامه دهد . به همین ترتیب فاصله 9 متر تعیین شده را 4 بار با حداکثر سرعت و در حد توانائی خود طی می کند . زمان شروع تا پایان این حرکت بر حسب ثانیه ثبت می گردد.

·         دو مار پیچ

در یک مسیر تعیین شده 10 متری ، 4 مانع را با فاصله 3 متر از یک دیگر طوری قرار می دهیم که مانع اول تا چهارم هر کدام به فاصله نیم متر از خط شروع و خط پایان فاصله داشته باشند . با شروع حرکت ورزشکار مورد آزمایش با حداکثر توان و سرعت خود سعی می کند ابتدا یک بار فاصله 10 متر را بطور رفت و برگشت طی کرده ، سپس با عبور از پشت اولین مانع بطور مارپیچ از میان بقیه مانع ها عبور نماید . در پایان مجددا فاصله 10 متر را بطور رفت و برگشت یک بار دیگر طی کرده و به خط پایان می رسد . زمان صرف شده بر حسب ثانیه ، معیار اندازه گیری این حرکت است .

·         پرش طول در جا

پاره خطی روی زمین رسم کرده و شخص مورد آزمایش در پشت آن قرار می گیرد . او می باید در حد توان خود به جلو و بطور طولی پرش نماید . محل فرود پاشنه ها تا پاره خط رسم شده میزان پرش را مشخص می کند . این حرکت در دو نوبت انجام شده و بیشترین طول پرش ثبت می گردد. مقیاس تعیین شده ، پرش طول نسبت به قد شخص در نظر گرفته شده است .

·         پرش ارتفاع در جا

ورزشکار مورد نظر در کنار دیواری مدرج ایستاده و یکی از دست های خود را بدون اینکه کف پاهایش از زمین جدا شود بطور کاملا کشیده بالا می برد و محل برخورد انتهای انگشت وسط با دیوار اندازه گیری می شود ، سپس به حالت اولیه برگشته سعی می کند بدون دور خیز ، در حد اکثر توانائی خود بطور عمودی به بالا جهش کرده و انگشت وسط دست خود را به بالاترین نقطه ممکن بزند . اختلاف فاصله دو نقطه بدست آمده ، ارتفاع پرش را به سانتیمتر مشخص می کند . این حرکت در دو نوبت صورت گرفته و بهترین نتیجه درج می گردد.

·         پرش جفت دو طرف

قطعه چوب یا مانع کوچکی به طول 50 و به عرض 20 و ارتفاع 10 سانتیمتر بر روی زمین قرار می دهیم . فرد مورد آزمایش می باید با فرمان شروع به مدت یک دقیقه با هر دو پا به دو طرف این مانع پرش نماید . تعداد دفعات پرش های انجام شده در یک دقیقه ، واحد اندازه گیری این آزمون می باشد .

·         کشش میله

این آزمون که به حرکت بارفیکس معروف است توانایی بالا کشیدن بدن به کمک دستها و با استفاده از یک میله افقی را مشخص می کند . در هر بار می باید ناحیه چانه تا حد میله بالا آمده و مجددا به حالت اولیه با دستهای کاملا کشیده باز گشت نماید . تعداد دفعات انجام گرفته در حد توانائی هر فرد واحد اندازه گیری در این آزمون محسوب می شود .

·         فشار موازی

آزمون فوق با استفاده از دستگاه پارالل که یکی از وسایل مورد استفاده در ورزش ژیمناستیک است به مورد اجرا گذارده می شود . شخص در حالی که دو میله موازی پارالل را در دستهای خود گرفته است ، بطور عمودی و بین دو میله بدون حرکت مستقر می شود . باید توجه داشت که مفاصل آرنج های دو دست کاملا باز و هیچگونه خمیدگی نداشته باشد . با فرمان شروع ، شخص مورد آزمایش ، می باید بدن را کاملا پائین برده و مجددا با فشار به حالت اولیه باز گرداند . با شمارش این حرکت تعداد دفعات انجام شده در حد توانائی ملاک ارزشیابی خواهد بود .

·         قدرت پنجه

بوسیله نیرو سنج دستی که در تصویر مشخص شده است ، قدرت پنجه بر حسب کیلو گرم بدست می آ ید . اعداد قید شده در جدول های استاندارد بیانگر نسبت نیروی اعمال شده به نیروسنج بر وزن بدن فرد مورد آ زمایش می باشد .

·         توانائی دستها

در حالی که ورزشکار روی نیمکت به پشت خوابیده و کف پاها روی زمین مستقر هستند ، میله وزنه ها را با دست ها گرفته و بر روی سینه می آورد ، سپس با فشار آن را بالا برده بطوری که مفاصل آرنج های هر دو دست کاملا باز شوند . این حرکت می باید تنها در یکبار و در حد اکثر توانائی شخص انجام پذیرد . مقدار وزنه مورد استفاده مقیاس تعیین کننده این آزمون است .
واحد تعیین شده در جدول های استاندارد بر اساس نسبت وزنه قابل حمل بر وزن بدن شخص مورد آزمایش می باشد .

·         توانائی پاها

در دستگاه بدنسازی و در قسمت پرس پاها ، وزنه ای انتخاب می شود که شخص مورد آزمایش با فشار پاها تنها یک بار قادر به جابجائی آنها باشد . مقدار وزنه جابجا شده مقیاس این آزمون است . واحد تعیین شده ، نسبت وزنه جابجا شده به وزن بدن شخص می باشد .

·         دراز و نشست

در این آزمون ، ورزشکار به پشت دراز کشیده و با فرمان شروع که همزمان با فشار دکمه زمان سنج می باشد ، در حالی که دستهای خود را به پشت سر گذاشته و مفصل زانو را در حد زاویه 90 درجه تا نموده است ، سر را بالا آورده تا حد امکان به پاها نزدیک و مجددا به حالت اولیه باز می گردد . این حرکت در مدت یک دقیقه تکرار شده و تعداد دفعات انجام شده به عنوان مقیاس سنجش ثبت می گردد.

·         آزمون پله

جعبه ای مکعب شکل به ارتفاع 40 سانتیمتر یا پله ای با همین ارتفاع انتخاب می کنیم و از شخص مورد آزمایش می خواهیم که بطور متناوب بر روی پله رفته و دوباره پائین بیاید . حرکت به این ترتیب انجام می گیرد که اول یک پا روی پله قرار گرفته سپس با پای دیگر می باید به بالای جعبه یا پله رفت . پس از اینکه ورزشکار کاملا در روی پله ایستاد مجددا همان پای اول را پائین گذاشته سپس با پای بعدی به حالت اولیه بر می گردد . این بالا و پائین رفتن ها می باید بدون مکث و در زمان 3 دقیقه انجام گیرد . پس از پایان زمان تعیین شده فرد مورد نظر روی پله نشسته و بلافاصله بعد از 10 ثانیه استراحت تعداد ضربان قلب او برای مدت یک ذقیقه محاسبه می شود .

·         عکس العمل

خط کشی را از انتها در نقطه صفر نگهداشته و از شخص مورد آزمایش خواسته می شود که انگشت شست و سبابه یکی از دستان خود را در نقطه 50 ( 50 سانتیمتری ) خط کش قرار دهد . در حالی که شخص به خط کش خیره شده است می باید بدون اطلاع قبلی آن را رها کرد . با گرفتن خط کش شماره محل تماس انگشتان ثبت می گردد.

·         انعطاف تنه به جلو

فرد مورد نظر در روی زمین نشسته بطوری که پاها کاملا کشیده شده باشد . نیمکتی را در مقابل او به پهلو قرار داده و کف پا ها با سطح نیمکت تماس پیدا می کند . سپس خط کشی را طوری روی نیمکت قرار می دهیم که نقطه 15 سانتیمتری آن در لبه سطح نیمکت قرار گرفته و صفر آن به طرف فرد مورد آزمایش قرار گیرد . انتهای انگشتان وسط دستهای شخص در حالی که حد اکثر سعی خود را در خم کردن بدن و دور کردن دستها دارد ، بر روی خط کش اندازه گیری کرده و نقطه مشخص شده را با واحد سانتیمتر ثبت می کنیم .

·         انعطاف تنه به پشت

در این آزمون شخص به طرف سینه بر روی زمین دراز کشیده و در حالی که مچ پاهایش بوسیله فرد یا مانعی نگهداشته شده است ، سعی می کند تا حد امکان سر و گردن و سینه و حتی ناحیه شکم خود را از زمین جدا کند . در حد نهائی این حرکت در صورتی که بتواند به مدت 2 ثانیه در آن حالت باقی بماند ، فاصله زمین تا نوک بینی وی اندازه گیری شده و بر حسب سانتیمتر درج می گردد.

·         دامنه حرکتی مفصل شانه

در این آزمون ورزشکار بر روی سینه کاملا دراز کشیده و سعی می کند یکی از دستهای خود را بدون تا کردن آرنج بطور مستقیم تا حد امکان بالا آورده و حداقل به مدت 3 ثانیه در حالت نهائی نگهدارد . نسبت فاصله مچ دست تا سطح زمین به اندازه طول دست از مفصل مچ تا مفصل شانه مقیاس اندازه گیری می با شد . نوک بینی می باید در تمامی طول این حرکت با زمین تماس داشته با شد .

·         دامنه حرکتی مفصل ران

فرد مورد آزمایش سعی می کند در حالی که امتداد سر و تنه بطور طبیعی و عمود بر سطح ایستادگی باشد ، در حداکثر توانائی خود و بدون گرفتن کمک پاها را به سمت پهلو از یکدیگر دور کند . نسبت فاصله بین انتهای اتصال دو استخوان خاصره تا سطح زمین نصف فاصله دو پا مقیاسی برای سنجش این قابلیت جسمانی می باشد .

دوازده دلیل خوب برای دویدن

دویدن ،سلامتی ، افتخار

 
با اطمینان از اینکه قلبی سالم دارید ، بدوید . بنابر این قبل از شروع ، اجازه دهید قلب شما را یک پزشک متخصص معاینه کند و اجازه دویدن را به شما بدهد.

بهبود فعالیت فکری

آرام بدوید تامغز شما همراه با خون بیشتر ، اکسیژن بیشتری دریافت کند وگردش خون شما بیشتر و انتقال اکسیژن جذب شده از شش هایتان به تمام بدن تسهیل گردد.

افزایش بافت استخوانی

به مدت 30 دقیقه آرام بدوید تا تعادل بین ساخت و تخریب استخوان حفظ شود ( زیرا استخوانبندی انسان، پیوسته تحت تاثیر عمل سلول هایی است که بافت استخو انی را مستحکم یا تخریب می کنند ) . همچنین وزن مخصوص ( تراکم ) بافت استخوانی از 30 تا40 در صد نسبت به افرادی که نمی دوند افزایش یابد .

افزایش طول عمر

سه بار در هفته بدوید تا با یک برنامه منظم ( دویدن آرام و طولانی ) احساس لذت کنید و عمر خود را افزایش دهید . حتی فردی که در سن 80 سالگی به طور منظم به ورزش  پیاده روی بپردازد ، بیش از دو سال نسبت به شخصی که ورزش نکرده است یابه ندرت ورزش می کند ، به عمرش افزوده می گردد.

غلبه بر افسردگی

باتمرین منظم دویدن آرام و طولانی بر ضعف اعصاب خود فائق شوید و حالت طبیعی سر شار از نشاط و شادابی را بدست آورید .

تقویت سیستم تنفسی

توجه : عضلات تنفسی به دلیل کاهش تعداد حرکات ششی در دقیقه ، کار کمتری انجام می دهند . غالبا افراد مبتدی هنگام دویدن در پهلوی خود احساس درد می کنند . علت این امر عدم آمادگی دستگاه تنفسی است . با کم کردن شدت تمرین ، درد بر طرف می شود . بنابر این جای نگرانی نیست. به زودی به تمرین عادت می کنید و دیگر دردی احساس نخواهید کرد . هنگام ورزش هر مقدار که لازم است هوا بگیرید. ابتد ا از بینی و اگر کافی نبود از دهان هم هوا بگیرید .

بهبود عمل گوارش

با این نوع دویدن ( دویدن آرام و طولانی ) گوارش آسانتر و اشتها بیشتر می شود . یک دونده غذای بیشتری رادر مقایسه با کسی که فعالیت دویدن ندارد مصرف می کند ، زیرا بدن او مواد غذائی را بطور کامل جذب می کند .

به افرادی که دچار ناراحتی یبوست هستند ، به خصوص خانمها توصیه می گردد که با یک برنامه منظم دویدن آرام و طولانی ، خود را از این ناراحتی نجات دهند .

تقویت قلب

برای تقویت و بهبود کار سیستم قلبی - عروقی ، دویدن آرام و طولانی توصیه می شود ، زیرا با این دویدن : ضربان قلب شما آهسته و قوی می گردد. قلب بایستی بتواند به مدت طولانی و بدون خستگی به کار خود ادامه دهد .

میزان ضربان قلب بعد از دویدن به سرعت به حالت اولیه خود بر می گردد، چون قلب شما کار بیشتری را با خستگی کمتر انجام می دهد . تجمع چربی در قلب کاهش پیدا کرده و از حمله قلبی جلو گیری می شود . فشار خون پایین می آید و اکسیژن گیری از خون بهتر انجام می گیرد .

خواب راحت و عمیق

با یک دویدن آرام و لذت بخش ، می توانید عضلانی راکه بعد از یک روز فعالیت پر دغدغه تحت فشارهای کار روزانه قرار می گیرند ، شب هادر وضعیت استراحت و آرامش قرار دهید . عمق خواب هر کس متناسب با میزان انرژی مصرف شده او در طول روز است . بنابر این هر چه بیشتر تمرین کنید ، خواب عمیق تری خواهید داشت . برای رفع خستگی جسمانی حاصل از کار زیاد ، با دوی آرام و طولانی احساس آرامش خواهید نمود .

تنظیم فشار خون

دویدن آرام و طولانی موجب اتساع عروق داخل عضلات و زیر پوست شده و در عین حال باعث کاهش مقاومت عروق و در نتیجه کاهش فشار جریان خون می گردد. اگر برنامه دویدن و یا پیاده روی خود را به صورت منظم دنبال کنید ، بهبود کار این سیستم به طور دائم ادامه پیدا خواهد کرد .

کاهش چربی خون تا حد طبیعی

چربی های اصلی خون شامل کلسترول و تری گلیسرید هستند که دوی آنها احتمال بروز امراض قلبی - عروقی را افزایش می دهند . با دوی آرام و طولانی می توانید تری گلیسرید و کلسترول بیش از حد خون را کاهش داده و مقدار آن را در حد طبیعی نگه دارید .

بهبود گردش خون در ساق پا

هنگامی که می ایستیم ، خون باید از پایین به بالابر خلاف جاذبه زمین در ساق پا گردش کند . برای این کار دو عامل مطرح می شود :

·  ارتعاش لایه قابل ارتجاع که در کف کفش به شکل یک اسفنج عمل می کند . لذا، حفظ شکل ظاهری کف پا در کارآیی بیشتر نقش مهمی دارد ( پای صاف نسبت به پای معمولی کارآیی کمتری دارد ) .

·  انقباض عضلات ساق پا: راه رفتن و دویدن باعث انقباض عضلات ساق پا می شود و جریان خون را با شدت بیشتری به طرف قلب هدایت می کند .

کاهش اضافه وزن

اگر در هر هفته سه بار و هر بار به مدت 30 دقیقه اقدام به دویدن آرام و طولانی نمایید می توانید وزن خود را کم کنید . به هیچ وجه در فکر چاقی ناخواسته خود نباشید . در این مدت مقدار مصرف غذای شما نه تنها کم نخواهد شد ، بلکه اشتهای بیشتری به خوردن پیدا خواهید کرد . رژیم غذایی بدون ورزش محکوم به شکست است . پس برای بر خوردار شدن از برنامه موثر کاهش وزن ، تصمیم جدی و تمرین منظم دویدن های آرام و طو لانی راپیش بگیرید .